Δαπάνες Εφαρμοσμένης Έρευνας και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας σύμφωνα με το Νέο Επενδυτικό Νόμο- Επιλέξιμες και οι δαπάνες προσωπικού

Σημαντική ευκαιρία ενίσχυσης για δαπάνες Εφαρμοσμένης Έρευνας και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας δίνεται από το νέο επενδυτικό νόμο 3908/2011. Οι δαπάνες αυτές μπορεί να συμπεριληφθούν σε οποιασδήποτε κατηγορίας επενδυτικό σχέδιο (γενικής επιχειρηματικότητας, περιφερειακής συνοχής και τεχνολογικής ανάπτυξης) και μπορούν να αφορούν το σύνολο ή ένα μέρος του επενδυτικού σχεδίου.

Το σημαντικότερο στις δαπάνες εφαρμοσμένης έρευνας είναι ότι συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες προσωπικού (ερευνητές, τεχνικοί και άλλο υποστηρικτικό προσωπικό στο βαθμό που απασχολούνται στα ερευνητικά σχέδια).

Στα «έργα και προγράμματα Έρευνας, Ανάπτυξης και Καινοτομίας» περιλαμβάνονται η εφαρμοσμένη έρευνα ή πειραματική ανάπτυξη, σύμφωνα με την ορολογία του Γενικού Κανονισμού Απαλλαγής κατά Κατηγορία, και η απόκτηση και επικύρωση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και άλλων δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας.

Ως «εφαρμοσμένη έρευνα ή πειραματική ανάπτυξη» νοείται η απόκτηση, ο συνδυασμός, η διαμόρφωση και η χρήση υφισταμένων επιστημονικών, τεχνολογικών, επιχειρηματικών και άλλων γνώσεων και δεξιοτήτων για την παραγωγή σχεδίων και διατάξεων για νέα, τροποποιημένα ή βελτιωμένα προϊόντα, μεθόδους ή υπηρεσίες.

Η εφαρμοσμένη έρευνα δεν περιλαμβάνει τις συνήθεις τροποποιήσεις ή τις τροποποιήσεις που επέρχονται κατά καιρούς σε προϊόντα, γραμμές παραγωγής, μεταποιητικές μεθόδους, υφιστάμενες υπηρεσίες και άλλες λειτουργίες σε εξέλιξη, ακόμη και αν αυτές οι τροποποιήσεις αποτελούν, ενδεχομένως, βελτιώσεις.

Τα έργα και προγράμματα Έρευνας, Ανάπτυξης και Καινοτομίας αποτελούν ενισχυόμενες δαπάνες του επενδυτικού σχεδίου, εφόσον:

• σχετίζονται με τη δραστηριότητα και τα προϊόντα της επιχείρησης,
• πραγματοποιούνται εντός της προθεσμίας ολοκλήρωσης του επενδυτικού σχεδίου και
• εκτελούνται από την επιχείρηση κατά μόνας, ή σε συνεργασία με ερευνητικά ιδρύματα και φορείς, ή με Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιλέξιμες δαπάνες είναι οι ακόλουθες:

α) Για εφαρμοσμένη έρευνα:

• Δαπάνες προσωπικού (ερευνητές, τεχνικοί και άλλο υποστηρικτικό προσωπικό, στο βαθμό που απασχολούνται στα ερευνητικά σχέδια).
• Δαπάνες για αγορά οργάνων και εξοπλισμού στην έκταση και για όσο χρόνο χρησιμοποιούνται για το ερευνητικό σχέδιο. Αν τέτοια όργανα και εξοπλισμός δεν χρησιμοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του ωφέλιμου βίου τους για το ερευνητικό σχέδιο, επιλέξιμες θεωρούνται μόνο οι δαπάνες απόσβεσης που αντιστοιχούν στη διάρκεια του επενδυτικού σχεδίου και οι οποίες υπολογίζονται με βάση τους υποχρεωτικούς συντελεστές αποσβέσεων.
• Τα έξοδα για κτίρια, στην έκταση και για όσο χρόνο χρησιμοποιούνται για το ερευνητικό σχέδιο. Είναι επιλέξιμο μόνο το κόστος της απόσβεσης που αντιστοιχεί στη διάρκεια του ερευνητικού σχεδίου, με βάση τους υποχρεωτικούς συντελεστές αποσβέσεων.
• Δαπάνες για έρευνα επί συμβάσει, τεχνικές γνώσεις και διπλώματα ευρεσιτεχνίας που αγοράστηκαν ή εκχωρήθηκαν από εξωτερικές πηγές στην τιμή της αγοράς, εφόσον δεν υπάρχει στοιχείο αθέμιτης σύμπραξης, καθώς και οι δαπάνες για συμβουλευτικές και ισοδύναμες υπηρεσίες, χρησιμοποιούμενες αποκλειστικά για την ερευνητική δραστηριότητα.

β) Για δικαιώματα βιομηχανικής ιδιοκτησίας (μόνο από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις):

• Όλες οι δαπάνες που προηγούνται της απονομής του δικαιώματος στο πλαίσιο της αρχικής έννομης τάξης, περιλαμβανομένων των δαπανών κατάρτισης, υποβολής και διεκπεραίωσης της αίτησης, καθώς και των δαπανών ανανέωσης της αίτησης πριν από την παραχώρηση του δικαιώματος.
• Οι δαπάνες μετάφρασης και άλλες δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν για την απονομή ή την κατοχύρωση του δικαιώματος σε άλλες έννομες τάξεις.
• Οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν για την υπεράσπιση της ισχύος του δικαιώματος κατά την επίσημη διεκπεραίωση της αίτησης και την ενδεχόμενη διαδικασία εναντίωσης, έστω και αν οι εν λόγω δαπάνες ανακύπτουν μετά την απονομή του δικαιώματος.

Τα επενδυτικά σχέδια που συμπεριλαμβάνουν δαπάνες εφαρμοσμένης έρευνας και βιομηχανικής ιδιοκτησίας, υποβάλλονται και αξιολογούνται κατά τον ίδιο τρόπο που υποβάλλονται και αξιολογούνται τα υπόλοιπα επενδυτικά σχέδια του νόμου 3908/11, με μόνη διαφορά ότι τα μέγιστα όρια ενίσχυσης (επιχορήγηση, επιδότηση leasing και φοροαπαλλαγή) είναι χαμηλότερα από τα ποσοστά ενίσχυσης των υπολοίπων δαπανών για κάποιες περιφέρειες.

Το ποσοστό ενίσχυσης κάθε επενδυτικού σχεδίου για εφαρμοσμένη έρευνα κυμαίνεται από 15% έως 25% του ενισχυόμενου κόστους του επενδυτικού σχεδίου για τις μεγάλες επιχειρήσεις, από 20% έως 35% για μεσαίες επιχειρήσεις και από 25% έως 45% για μικρές επιχειρήσεις, αν η ενίσχυση χορηγείται σε ΜΜΕ.

Το ποσοστό ενίσχυσης κάθε επενδυτικού σχεδίου για απόκτηση και επικύρωση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και άλλων δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας κυμαίνεται από 20% έως 35% του ενισχυόμενου κόστους του επενδυτικού σχεδίου για μεσαίες επιχειρήσεις και από 25% έως 45% για μικρές επιχειρήσεις.

Οι υπόλοιπες δαπάνες του επενδυτικού σχεδίου που δεν εντάσσονται στις δαπάνες εφαρμοσμένης έρευνας και βιομηχανικής ιδιοκτησίας ενισχύονται με ποσοστά από 15% έως 55% του εγκεκριμένου κόστους του επενδυτικού σχεδίου και περιλαμβάνουν:

• Δαπάνες κατασκευής, επέκτασης, εκσυγχρονισμού κτιριακών ειδικών και βοηθητικών εγκαταστάσεων, καθώς και δαπάνες διαμόρφωσης περιβάλλοντα χώρου (έως 40% του προϋπολογισμού).
• Αγορά και εγκατάσταση καινούργιων σύγχρονων μηχανημάτων και λοιπού εξοπλισμού. Τα μισθώματα της χρηματοδοτικής μίσθωσης καινούργιων σύγχρονων μηχανημάτων και λοιπού εξοπλισμού, του οποίου αποκτάται η χρήση.
• Aϋλες δαπάνες (όπως δαπάνες συστημάτων και ελέγχου ποιότητας, πιστοποιήσεις, προμήθειας και εγκατάστασης λογισμικού και συστήματος οργάνωσης της επιχείρησης κ.ά.), σε ποσοστό που δε θα ξεπερνάει το 50% του κόστους του επενδυτικού σχεδίου.

Βιολογική γεωργία: μια αυξανόμενη παγκόσμια τάση

Organic agriculture is increasing globally despite the economic slowdown according to a report from the Worldwatch Institute.

Many of you are small-scale organic growers, and according to a report from the Worldwatch Institute, your fields hold much promise. Despite the economic downturn, organic agriculture steadily increases around the world. And even though the global organic market faces problems such as high prices or the lack of organic standards, these problems are temporary and organic farming provides a lasting solution for protecting the environment.

Despite the crippling effects of the recent economic slowdown on many industries, the organic agriculture sector not only sustained itself during this period but also showed signs of growth. “In 2009, organic farming was practiced on 37.2 million hectares worldwide, a 5.7 percent increase from 2008 and 150 percent increase since 2000,” writes policy analyst E.L. Beck, in the latest Vital Signs Online release from the Worldwatch Institute.

The International Federation of Organic Agriculture Movements (IFOAM) defines organic agriculture as: “a production system that sustains the health of soils, ecosystems and people. It relies on ecological processes, biodiversity and cycles adapted to local conditions, rather than the use of inputs with adverse effects. Organic agriculture combines tradition, innovation and science to benefit the shared environment.”

Although organic agriculture is practiced around the world, certified organic agriculture tends to be concentrated in wealthier countries. The Group of 20 (G20), comprising both developing and industrialized countries, is home to 89 percent of the global certified organic agricultural area. But nongovernmental organizations, including Slow Food International and ACDI/VOCA, are working with farmers to promote organic agriculture in developing countries as a means of bettering livelihoods and rejuvenating the land.

In western Tanzania, organic agroforestry practices have helped rehabilitate some 350,000 hectares of desert land over the span of two decades. And in Ethiopia, coffee farmers are learning how to protect wild coffee plants, fertilize them using organic compost, and process them in a manner that retains the quality of the crop, without damaging the environment.

Although the global organic market has shown growth in the past few years, the rate has slowed since 2000, and there are several challenges that impede large-scale expansion of organic practices. The price premium on organic foods, for example, may dissuade many consumers from buying organic products, despite the potential environmental, ethical, and health benefits these products provide.

Two other challenges are the lack of organic standards and the scarcity of equivalency agreements. An equivalency agreement between two countries acknowledges each other’s organic standards and allows for a smooth flow of certified organic goods between the two countries. The Norwegian Agency for Development Cooperation finances the Global Organic Market Access (GOMA) project, which facilitates the trade of organic products by establishing organic standards and negotiating equivalency agreements, but more progress is needed in this area. 

Rising farmland prices are putting a further strain on organic agriculture. Research by the International Food Policy Research Institute shows that foreign investors have spent up to $20-30 billion on land purchases since 2006. These price hikes are threatening global food security and are especially detrimental to small-scale farmers' ability to enter the organic agriculture field. 

Despite all these challenges, organic agriculture holds untapped potential for helping farmers and consumers alike build resilience to food price shocks, climate change, and water scarcity. By turning to organic agroforestry and switching from synthetic to organic fertilizers, farmers are not only raising their incomes by reducing input costs, but also adapting to the effects of climate change and helping to protect the environment. 

“In order to keep feeding humanity for generations to come, and to feed people better, farming must reinforce conservation goals by adding diversity to the food chain and by healing ecosystems,” said Danielle Nierenberg, Worldwatch senior researcher and co-director of the Institute’s Nourishing the Planet project. 

Worldwatch's Nourishing the Planet (www.NourishingthePlanet.org) project has traveled to 25 countries across sub-Saharan Africa, shining a spotlight on communities that serve as models for a more sustainable future. The project is unearthing innovations in agriculture that can help alleviate hunger and poverty while also protecting the environment. These innovations are elaborated in the recently released report State of the World 2011: Innovations that Nourish the Planet.

Πηγή: www.motherearthnews.com

Της  Emylisa Warrick

Μετάφραση: